حق امام جماعت...

وَ أَمَّا حَقُّ إِمَامِکَ فِی صَلَاتِکَ فَأَنْ تَعْلَمَ أَنَّهُ قَدْ تَقَلَّدَ السِّفَارَةَ فِیمَا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ اللَّهِ وَ الْوِفَادَةَ إِلَى رَبِّکَ وَ تَکَلَّمَ عَنْکَ وَ لَمْ تَتَکَلَّمْ عَنْهُ وَ دَعَا لَکَ وَ لَمْ تَدْعُ لَهُ‏ وَ طَلَبَ فِیکَ وَ لَمْ تَطْلُبْ فِیهِ وَ کَفَاکَ هَمَّ الْمَقَامِ بَیْنَ یَدَیِ اللَّهِ وَ الْمُسَاءَلَةِ لَهُ فِیکَ وَ لَمْ تَکْفِهِ ذَلِکَ فَإِنْ کَانَ فِی شَیْ‏ءٍ مِنْ ذَلِکَ تَقْصِیرٌ کَانَ بِهِ دُونَکَ وَ إِنْ کَانَ آثِماً لَمْ تَکُنْ شَرِیکَهُ فِیهِ وَ لَم‏ یَکُنْ لَهُ عَلَیْکَ فَضْلٌ فَوَقَى نَفْسَکَ بِنَفْسِهِ وَ وَقَى صَلَاتَکَ بِصَلَاتِهِ فَتَشْکُرَ لَهُ عَلَى ذَلِکَ وَ لَا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ‏.(تحف العقول؛ ص265)

حق امام جماعت این است که بدانى سفارت (و وساطت) بین تو و خدا، و نمایندگى ترا در ورود به درگاه پروردگار بعهده گرفته، او از جانب تو سخن گوید نه تو از ناحیه او، او براى تو دعا کند نه تو براى او، او در باره تو طلب کند نه تو در باره او، مهم ایستادن در پیشگاه خدا و درخواست و دعا را از تو کفایت کرده، اگر در هر یک از این مراحل کوتاهى شود او مقصر است نه تو، اگر گنهکار باشد (و بر خلاف وظیفه رفتار کند) تو شریک او نیستى، با اینکه (در مقابل این خدمت) احسانى به او نکرده‏اى (و طلبى از او ندارى) پس او جانش را سپر جان تو و نمازش را سپر نمازت ساخته باید این (محبتش) را قدردانى کنى، و لا قوة الا باللَّه. (ترجمه جنتى؛ ص419)