حق معلم و استاد...
وَ أَمَّا حَقُّ سَائِسِکَ بِالْعِلْمِ فَالتَّعْظِیمُ لَهُ وَ التَّوْقِیرُ لِمَجْلِسِهِ وَ حُسْنُ الِاسْتِمَاعِ إِلَیْهِ وَ الْإِقْبَالُ عَلَیْهِ وَ الْمَعُونَةُ لَهُ عَلَى نَفْسِکَ فِیمَا لَا غِنَى بِکَ عَنْهُ مِنَ الْعِلْمِ بِأَنْ تُفَرِّغَ لَهُ عَقْلَکَ وَ تُحَضِّرَهُ فَهْمَکَ وَ تُزَکِّیَ لَهُ قَلْبَکَ وَ تُجَلِّیَ لَهُ بَصَرَکَ بِتَرْکِ اللَّذَّاتِ وَ نَقْصِ الشَّهَوَاتِ وَ أَنْ تَعْلَمَ أَنَّکَ فِیمَا أَلْقَى إِلَیْکَ رَسُولُهُ إِلَى مَنْ لَقِیَکَ مِنْ أَهْلِ الْجَهْلِ فَلَزِمَکَ حُسْنُ التَّأْدِیَةِ عَنْهُ إِلَیْهِمْ وَ لَا تَخُنْهُ فِی تَأْدِیَةِ رِسَالَتِهِ وَ الْقِیَامِ بِهَا عَنْهُ إِذَا تَقَلَّدْتَهَا وَ لَا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ.(تحف العقول؛ ص260)
حق سرپرست علمى (استاد) آن است که او را تعظیم کنى، مجلسش را محترم شمارى، درست به گفتارش گوش دهى، به او توجه کنى، استاد را در تربیت علمى خود که به آن محتاجى، کمک دهى، فکر را فارغ (و حواس را براى دریافت سخنش جمع) و ذهن را حاضر سازى، با چشم پوشى از لذتها و کاستن شهوتها قلب را پاک کنى و چشم را جلا دهى، و بدانى که در آن درسها که به تو مىآموزد پیک او هستى، با هر جاهلى برخورى باید پیام استاد را نیکو به گوشش برسانى، و چون این رسالت را بعهده گیرى در ابلاغ آن و قیام به این وظیفه خیانت نورزى، و لا حول و لا قوة الا باللَّه. (ترجمه جنتى؛ ص413)
