خمسه آل عشق (یازهراء) . . .

دردِ عشق و غربت ولایت

پس از وصف درد و رابطه ی آن با عشق، حضت زهراء سلام الله علیها فرمود:

چاره اندیشی و رهگشایی در چنین شرایطی با ولایت است. هر کسی ولی ندارد، دین ندارد، و این ولی کسی جزء «علی علیه السلام» نیست، و دین در اطاعت از او پایدار می ماند، زیرا پدرم نبی اکرم صلی الله علیه و آله وسلم در روز «غدیر خم» بین قرآن و علی علیه السلام پیوند ایجاد کرد و فرمود: هرکه من مولای اویم، این – علی علیه السلام – مولای اوست؛ «من کنت مولاه فهذا علی مولاه». و این فرمان خداست که دین بدون علی علیه السلام کامل نمی گردد. [یا ایّها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک و ان لم تفعل فما بلغت رسالته و الله یعصمک من الناس؛ ای رسول! برسان آنچه که از طرف خدایت مأمور ابلاغ آن هستی و اگر نرسانی، رسالت تو ناتمام می ماند، و خدا تو را از خطر دیگران حفظ می کند.(سوره مائده،آیه67)] همه ی حضار در روز غدیرخم این واقعه را شاهد بودند و نزد علی علیه السلام آمدند و به او تبریک گفتند، امّا بعد از پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم به سفارش او اعتنایی نکردند و با روشن کردن آتش فتنه، به جنگ علی علیه السلام آمدند و روزگار را در چشم او تیره و تار ساختند؛ و با وجود ایم که قصه ی غدیر خم را به یاد داشتند، علی علیه السلام را تنها گذاشتند و بازوی خیبر گشای او را به زنجیر کشیدند و از او بیعت برای بد اندیشانی خواستند که دین و دنیای خود را به وعده های دروغین آن ها باختند. آری! وقتی با طناب کینه دست مولا را بستند، سینه ی عرشیان را شکستند.

آنگاه حضرت زهراء سلام الله علیها عشق را خطاب کرد و فرمود:

عشق کارش آن است که دردِ ولی را جانانه بنوشد و جامه ی غربت و بی کسی را به تن کند، زیرا این غربت قرآن و ولایت است که دردِ فراوان می آورد و این که همه ی دل نگرانی های من این است که بی ولایت بمانم، ولایتی که آشیان عشق است، اکنون به من نزدیک شو تا سبوی دردم را به تو بنوشانم، هنگامی که دردِ مرا بنوشی، آه جانسوزی در تو پدید می آید که با آن عالم افروزی می کنی، سپس غربت مولا بر تو عیان می شود و شعله ی آهت تا آسمان، بالا می رود. عشق کارش هم آسمان سوزی است و هم دل افروزی. عشق هرگز درد خود را دی نی نمی دهد بلکه عشق همواره بنیاد خود را به آتش می کشد و بالاخره عشق همان قصه ی قالوا بلاست [الست بربکم قالوا بلی....(سوره اعراف،آیه172)] که با درد مولا، عالم آراء می شود:

راه چاره در ولایت خفته است                      این حقیقت را محمّد گفته است

دین ندارد هر که باشد بی ولی                          دین بماند در اطاعت از علی

بین قرآن و علی پیوند داد                                در غدیر خم به ما این پند داد

هرکه من مولای اویم این علی                               باشد او را مقتدای اوّلی

این بود دستور ربّ العالمین                            بی علی کامل نگردد کار دین

در غدیر خم شنیدند از رسول                       حکم حق را جملگی کرده قبول

آمده تبریک گویان بر علی                             گفته اند به به چه نیکو سروری

بعد پیغمبر نماند استوار                               تیره در چشم علی شد روزگار

فتنه آمد با علی در جنگ شد                        چشم مردم از خیانت رنگ شد

شد به زنجیر بازوی خیبر شکن                    در میان خاص و عام از مرد و زن

یاد دارند جمله گفتار نبی                               گفت: من را علی باشد ولی

یاد دارند قصه ی غدیر خم                            کاین علی شد بعد پیغمبر امیر

لیک دین خود را به دنیا باختند                            با بد اندیشان مولا ساختند

با طناب کینه ببستند دست او                         عرشیان را جمله پا بست او

چون ببستند دست او دستی نماند                  در میان عارفان مستی نماند

زان جنایت سینه ی حیدر شکست                حرمت قرآن و پیغمبر شکست

عشق کارش درد را نوشیدن است          جامه ی غربت  به تن پوشیدن است

غربت قرآن و دین درد آوَرَد                                     آه را شمشیر نامرد آوَرَد

خیمه ی دین است ولایت در جهان                   عشق با نام علی دارد نشان

درد زهرا بی ولایت ماندن است                    آشیان عشق را سوزاندن است

گر بنوشی دردِ من با آه و سوز                     آن زمان گردی در عالم دل فروز

غربت مولا شود بر تو عیان                          شعله آهت می کشد تا آسمان

عشق باید اسمان سوزی کند                      هم بسوزد هم دل افروزی کند

کی دمد در نی دمی فریاد خویش          عشق آتش می کشد بنیاد خویش

عشق یعنی قصه ی قالو بلا                                تک نوردی در بیابان بلا

عشق یعنی درد مولا خواستن                         سینه را با مهر او آراستن

تا نگردی با اطاعت رامِ او                         کی بنوشی قطره ای از جام او

چون بنوشی جام او پرواز کن                      عاشقی را در جهان آغاز کن

یاعلی؛