معرفت...

برگ درختان سبز در نظر هوشیار             هر ورقش دفترى است معرفت کردگار

چرا درس بخوانیم . . .

می خواهم بگویم چرا درس می خوانیم امّا نه با دلایل علمی، فلسفی، روانشناسی، جامعه شناسی یا . . . 

بلکه از منظر انتظار و وظیفه منتظر . . .

از عبادات خالصانه و بی ریا برای خداوند "انتظار" است، که افضل العمال است . . .

همه می دانیم و برایمان گفته اند، "انتظار" رکود و سکوت تا رسیدن به ظهور نیست، بلکه پویایی و تلاش، تا رسیدن به ظهور است و برای مهیا ساختن زمینه های ظهور . . .

آیا کسب علم از ضروریات این راه نیست؟

آیا به ما نگفته اند "اطلبوا العلم من المهد إلی اللحد"؟

بشینیم با خود بیندیشیم، به عنوان منتظر چقدر خود را آماده سربازی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف کرده ایم!!

یک زمان شخصی کم درس خوانده و به عبارتی سواد کمی دارد، اما سخنان و افکار گهرباری دارد و به عبارتی علم بالایی دارد؛ و حتی با وجود بی سوادی خدای عزوجل وی را نور علم عطا کرده و سینه او مالامال علم و معرفت است و نفسش گرم است!!

حال این گونه افراد را با خودمان قیاس کنیم!!

بیش از شانزده سال است درس می خوانیم!! اگر از ما بپرسند امام زمان کیست!!؟ جوابی برای گفتن نداریم!! مثلا یک فرد با سواد و تحصیل کرده جامعه هستیم!!

پس بر ما لازم است سواد را به گونه ای بیاموزیم که خدا ما را لایق بداند و نور علم را در سینه ما قرار دهد!!

حال ممکن است بگوییم: به همین اندازه، شانزده سال، کفایت می کند، اما اگر کمی بیندیشیم، متوجه می شویم، با این مقدار سواد، در عصر حاضر به درد هیچ پست و مسئولیتی نمی خوریم چه برسد به عصر ظهور!!

سرباز امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف علاوه بر معرفت به امام، باید متخصص در فن و حرفه خود باشد؛ به عنوان منتظر و سرباز امام  نباید افکار خود را محدود زندگی کنونی، کنیم و باید خود را برای ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف آماده کنیم.

این شانزده سال کم است!!

به زبان عامیانه تر: کارشناسی و لیسانس بدرد نمی خورد، یک سرباز امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف باید متخصص باشد و برای وقوع این امر سواد ما باید بیش از فوق لیسانس و کارشناسی ارشد باشد.

به خودمان یک تلنگر بزنیم!!

ببینیم لایق سربازی امام زمان هستیم!!

حق انتـظار و منتظر بودن را ادا کرده ایم!!

..::ای منتظر زمینه را برای ظهور منتظر آماده کن::..

..::ومن الله توفیق::..

..::یاعلی::..

آقاجان ادرکنی . . .

یا صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف ادرکنی.

با کوله باری از ایمان و معرفت بازگشتیم . . .

از دیار عاشقان و حرم دلدادگان بازگشتم . . .
با ایمان و امید و عشق بینهایت بازگشتیم . . .
بارگناهانمان را زمین گذاشتیم و بازگشتیم . . .
آقای ما، امام ما، عزیزتر از جان های ما، جدتان بر ما لطف کردند و قطره اشکی از دیدگانمان جاری شد، شما نیز بر ما ترحمی بفرمایید، تا این قطره اشک جاری بماند و خشک نشود.
هجرانتان شیرین است، اما سخت . . .
کاش شود بر این هجران منتظر بمانیم و به عشق وصال و دیدار یار دست یابیم.
کاش شود این عشق در سینه مان، چنان ریشه کند که حتی اگر سیلاب کفر نیز جاری شد، بر عشق و بر ایمانمان استوار بمانیم.
همه اش بر لطف طبیبانه و دلوسوزانه شما میسر است.
آقا جان، بر ما ترحمی فرما . . .