بار خدایا ماه رمضان را از عبادت و پرستش ما تو را مملوّ و پر گردان، و اوقات آن را بطاعت و فرمانبرى ما براى تو آراسته نما، و ما را در روزش بر روزه داشتن و در شبش بنماز و زارى بسوى (درگاه) تو و فروتنى براى تو و خوارى در برابر تو، یارى فرما تا روزش بر ما بغفلت و بیخبرى و شبش بتقصیر و کوتاهى (در عمل) گواهى ندهد (گواهى دادن شب و روز بزبان حال است و گفتار و کردار انسان در آن در علم خداى تعالى بمنزله گواهى دادن نزد او است).
الصحیفة السجادیة / ترجمه و شرح فیض الإسلام ؛ ص291
بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و هر گاه در هر شب از شبهاى این ماه ما براى تو بندگانى باشد که عفو و بخشیدنت آنها را آزاد مینماید، یا گذشتت ایشان را میبخشد پس ما بندگان را از آن بندگان بگردان، و ما را براى ماه ما از بهترین شایستگان و یاران (برگزیدگان) قرار ده (حضرت صادق- علیه السّلام- فرموده: در هر شب از ماه رمضان براى خدا آزاد شده و رها شدگانى از آتش است جز کسیکه بمسکر (آنچه مستى آورد) افطار کند «بخورد و بیاشامد» و در شب آخر مانند آنچه که در همه آن ماه آزاد کرده آزاد مینماید).
الصحیفة السجادیة / ترجمه و شرح فیض الإسلام ؛ ص290
و تا دستهامان را به (طلب یا فرا گرفتن) حرام دراز ننمائیم، و با پاهامان بسوى آنچه منع و حرام گشته نرویم، و تا شکمهامان نگاه ندارد و گرد نیاورد جز آنچه (خوردنى و آشامیدنى) که تو حلال و روا گردانیدهاى، و زبانهامان گویا نشود جز بآنچه (قرآن مجید و گفتار پیغمبر اکرم و أئمّه معصومین- علیهم السّلام- که) تو خبر داده و بیان فرمودهاى (این چند جمله اشاره بآداب و نیکو رفتارى روزهدار است که در این باره اخبار بسیار رسیده، روایت شده: زن روزهدار بکنیز خود دشنام داد، رسول خدا- صلّى اللّه علیه و آله- شنید، فرمود: طعام و خوراک آوردند و بآنزن امر کرد که بخور، گفت: من روزه هستم! حضرت فرمود: چگونه روزه هستى و بکنیز خود دشنام دادى؟! تنها روزه از خوردن و آشامیدن نیست. طعام خواستن حضرت براى آن زن روزهدار و امر بخوردن او شاهد از جهت این بوده که میدانسته روزه او روزه مستحبّى بوده، و احتمال میرود که روزه واجب بوده و امر حضرت بخوردن از روى تأدیب است یعنى مانند این روزه را پاداشى نیست و گرفتن و نگرفتن آن یکسان است اگر چه گرفتن آن واجب باشد) و رنج نکشیم جز در آنچه (عبادت خالق و خدمت بخلق که) بپاداش تو نزدیک گرداند، و بجا نیاوریم جز آنچه که از کیفر تو نگاه دارد، سپس همه آن کردارها را از رئاء و خودنمائى خود نمایان و از سمعه و شنواندن شنوانندگان خالص و پاکیزه گردان که در آن کسى را با تو شریک نگردانیم، و جز تو در آن مقصود و خواستهاى نطلبیم.
الصحیفة السجادیة / ترجمه و شرح فیض الإسلام ؛ ص286
