عشق . . .

گفته اند: عشق سفری است ماجراجویانه به دل.
اگر خوب نگاه کنی همین هم هست.
به ما گفته شده اگر میخواهید خدا را ببینید به خلقت خود نگاه کنید و بیندیشید و گفته شده به دل خود مراجعه کنید و گوش دهید دلتان چه میگوید.
و دل پاک جز خدا را نمی بیند و جز او نمی گوید.
و خوب میدانیم که عشق واقعی خدا است و این عشق های زمینی اگر برای وصال الی الله نباشد، جز عشوه گری هیچ نیست.
عشق آن بود که حسین ع در کربلا علم کرد و زینب س به تماشا گه آن نشست.
عشق جز در خانه و خاندان علی ع خلاصه نمیشود.
پس دلهایمان را برای ورود این خاندان پاک، مصفا کنیم.
یاعلی . . .

آقاجان ادرکنی . . .

یا صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف ادرکنی.

با کوله باری از ایمان و معرفت بازگشتیم . . .

از دیار عاشقان و حرم دلدادگان بازگشتم . . .
با ایمان و امید و عشق بینهایت بازگشتیم . . .
بارگناهانمان را زمین گذاشتیم و بازگشتیم . . .
آقای ما، امام ما، عزیزتر از جان های ما، جدتان بر ما لطف کردند و قطره اشکی از دیدگانمان جاری شد، شما نیز بر ما ترحمی بفرمایید، تا این قطره اشک جاری بماند و خشک نشود.
هجرانتان شیرین است، اما سخت . . .
کاش شود بر این هجران منتظر بمانیم و به عشق وصال و دیدار یار دست یابیم.
کاش شود این عشق در سینه مان، چنان ریشه کند که حتی اگر سیلاب کفر نیز جاری شد، بر عشق و بر ایمانمان استوار بمانیم.
همه اش بر لطف طبیبانه و دلوسوزانه شما میسر است.
آقا جان، بر ما ترحمی فرما . . .