امام رضا علیه السلام ...

هرچی ازش ممنون باشی بازم کمه
حال خوش این روزام رو ممنون اونم
درکم کرد
فهمید دردم چیه
خطا کردم، به خودم ظلم کردمف ولی تردم نکرد، تحویلم گزفت، ممنونشم
وقتی توی گناه غلط میزنی، بازم ولت نمیکنن، تحویلت میگیرن
ولی آخرش نفهمیدم چرا؟؟
آقا جون، چرا اینقدر تحویلم می گیری... ؟
من که میدونم عددی نیستم، میدونم سرتاپا خطا و گناهم، ولی نمیدونم چرا اینقدر پیش شما عزیزم؟
این منو کلافه میکنه، میدونی خطاکاری، و می دونی که اینو میدونن، ولی نمیدونی که چرا رهات نمیکنن؟؟، چرا نمیزارن توی منجلاب گناه بنمونی؟؟ این آدمو کلافه می کنه.
ولی من یه چیزو خوب میدونم، میدونم که شما بینهایت کریم اید. بینهایت جود و سخاوتید. خودمونی تر بگم: بینهایت مهربونید.
این هم که من خطاکار، گناهکار، سرتا پا غرق در معصیت رو تحویل میگیرید، از روی همین مهربونی تونه آقا.
نه از اینکه من واسه خودم کسی باشم، یا اینکه تنها من پیش شما عزیز باشم.
جون شما اینقدر خوبید که همه پیش شما عزیزند، من رو سیاه هم یکی از همه ای هستم که پیش شما عزیزن.
شما اینقدر خوبید که نمیتونید ببینید کسی توی گناه افتاده و داره غرق میشه. از روی خوبیتونه که میاید نجاتش میدید، ممنونتونم آقا.
ممنونم آقا.
آقا بازم پابوسی ضریحتونو میخوام.
هرچی بیشتر منو تحویل مگیرید،.. بیشتر دوست دارم پیشتون باشم... بشتر دلم هوای حرمتون رو میکنه...

باز هم عقب گرد...

نفس آدمی خیلی سرکشه...
هرچی افسارش رو محکم میگیری، بهش میگی نگاه نکن، دروغ نگو، تهمت نزن، کلا بهش میگی گناه نکن! تا یه مدت خوبه، باهات راه میاد، اما همچین که به خودت غره شدی ویه خورده تکبر برداشتت، دیگه سرکش میشه. افسار پاره میکنه.
هی به این در و اون در میزه، دنبال ارضای نفسش میره...
خدایا چه کنم...؟؟
از دست این نفس سرکش چه کنم، من چه کنم، چه کنــــــــــــــــــــــــم؟؟؟
بگم غل کردم خوبه؟ بگم بیجا کردم خوبه؟
خدایا تا خودت دست ما رو نگیری این نفس سرکش آروم نمیشه!
خدایا کمکم کن!
خدا! کمکم کن!

روشنایی سفره هایشان باشیم...

شاید ما فکر کنیم که خودمان بدبخت ترین آدم روی زمینیم.

ولی اگه کمی از خودمان فراتر رویم، میبینیم که خوشبخترین فرد روی زمینیم و این دیگران هستند که مشکلاتی بسیار بزرگتر از مشکلات ما دارند.

اگر نمی توانید تشخیص دهید که به چه کسی کمک کنید، به آنانی که می دانید امانتدار خوبی هستند و اعتماد دارید کمک کنید و اگر آنها احتیاج ندارند ازآنها بخواهید که امانتدار خوبی باشند و به کسی که نیازمند است کمک کنند.

کمک کردن، انواع مختلفی دارد:

حتی یک لبخند می تواند کمکی باشد برای کسی که درد خود را فراموش کند.

گاهی کتابی

گاهی پولی

گاهی غذایی

گاهی نگاهی

یک مشکل اساسی که خیلی از ماها داریم، این است که ما از جامعه داریم فاصله می گیرم.

این یک ضعف است.

برای تمام اقشار جامعه ضعف است:

برای دانشجویان

اساتید 

کامندان

بازاریان 

و ...

لذا خود را در جامعه رها کنید تا ببینید و بدانید جامعه از چه مشکلاتی رنج می برد و بتوانید در آنچه جامعه نیاز دارد مثمر ثمر باشید.

اگر کودکی نیاز دارد به لقمه نانی، وظیفه او نیست که بگوید من نیازمندم، بلکه وظیفه من و توست که او را شناسایی کنیم و به او کمک کنیم و اگر کم کاری کنیم ،این ما هستیم که مورد بازخواست درگاه الهی فرار میگیریم.

دعا کنید که از تکبر و خودخواهی و رکود و خمودی و هر آنچه جلوی ما را میگیرد که در جامعه کمرنگ شویم فاصله بگیریم و خود را وقف جامعه کنیم.

ایام شهادت ولی امیر المؤمنین علیه السلام است؛ از این بزرگ مرد تاریخ درس بگیریم و حامی هر آنکه باشیم که به ما نیاز دارد.

یاعلی...

محرم را چگونه شناختم . . . ؟

هر وقت محرم میشد، صدای روضه می آمد و شب ها ما را به مسجد میربردند.

کمی که بزرگتر شدیم، تا روز تاسوعا و عاشوری نمیرسید، نمیدانستیم محرم است.

باز بزرگتر که شدیم، در صف صبح گاهی مدرسه، می ایستادیم و به نوای مداحی گوش میدادیم و سینه ای میزدیم.

شما را نمی دانم اما تا دانشگاه نرفتم، نفهمیدم محرم یعنی چه؟ هرچند هنوز هم نمیدانم و هرچه هم بگذرد باز نمیدانم!

در کودکی و نوجوانی محرم را درک نمیکردم، هرچند نمیشود درکش کرد!

خدا را شکر، دانشگاه هرکس را آدم نکرد، ما را شبیه به آدم کرد! (چون گفته اند انسان شدن چه آسان، آدم شدن محال است!)

ما هم به همین اندازه اش راضی هستیم.

حال انس با روضه اباعبدالله علیه السلام کار را به جایی رسانده، که اگر مدتی از او دور باشم، انگار گم کرده ای دارم.

پس آقا جان، ما نوکر تو شده ایم، خودت دستمان را بگیر تا نوکر خوبی باشیم و نوکر خوبی بمانیم.

دستمان را بگیر تا در این دنیای دون، قدم اشتباه نگذاریم و راه راست را برویم.

دستمان را بگیر تا دل دوستان را نرنجانیم یا بهتر بگویم دلشان را نشکنیم.

دستمان را گیر تا فاصله محرم و نامحرم را بدانیم و حفظش کنیم.

تا چشم و دلمان به خطا نرود و نلغزد.

تا خدایی شویم. . .

خرابه های دل . . .

محرم 92 دانشکده علوم قرآنی خوی

یارقیه . . .

\

امامزاده شاه مرعش بن موسی ع (میناب) . . .

اینجا هم خانه اهل دل مردم انقلابی شهرستان میناب . . .

میشه گفت، بیشتر فامیل های ما، توی روستای تمپ گوهر زندگی می کنند، که میشن همسایه این امامزاده بزرگوار . . .

بسی دخیل این امامزاده شدن و خودشون رو مدیونش می دونند.

اینجاست که میگم، خوشا به حالم، که خاندانم، همسایه او بوده اند و از عنایاتش بوده که حسینی شده ایم.

یاعلی . . .

حواله کربلا . . .

هوالعلی . . .

..::السلام علیک یا ابا عبدالله::..

الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین به ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام . . .

به مناسبت عید بزرگ غدیر، هرکسی که بتواند تا اربعین امسال، متن عربی خطبه غدیر را حفظ کند، بدون قرعه کشی عازم کربلا خواهد شد.

ارائه حضوری محفوظات در شهرستان خوی الزامی است.

و تنها شرط گرفتن حواله کربلا، ارائه حضوری خطبه غدیر است.

اینبار حواله کربلا در دستان امیرالمؤمنین است، و با توجه به اینکه در تعداد حواله ها محدودیتی وجود ندارد، پس اگر طالب فیضی، بسم الله . . .

إنشاءالله شما را در کربلا زیارت خواهیم کرد.

زمان آزمون: ساعت 10 صبح، جمعه 20 دی ماه (مصادف با سالروز شهادت امام حسن عسکری علیه السلام).

مکان آزمون: آذربایجان غربی، خوی، مصلی نماز جمعه.

 جهت مشاهده متن خطبه غدیر وارد شوید.      خطبه غدیر

لینک ثبت نام:                       موسسه عترت بوتراب خوی

عشق . . .

گفته اند: عشق سفری است ماجراجویانه به دل.
اگر خوب نگاه کنی همین هم هست.
به ما گفته شده اگر میخواهید خدا را ببینید به خلقت خود نگاه کنید و بیندیشید و گفته شده به دل خود مراجعه کنید و گوش دهید دلتان چه میگوید.
و دل پاک جز خدا را نمی بیند و جز او نمی گوید.
و خوب میدانیم که عشق واقعی خدا است و این عشق های زمینی اگر برای وصال الی الله نباشد، جز عشوه گری هیچ نیست.
عشق آن بود که حسین ع در کربلا علم کرد و زینب س به تماشا گه آن نشست.
عشق جز در خانه و خاندان علی ع خلاصه نمیشود.
پس دلهایمان را برای ورود این خاندان پاک، مصفا کنیم.
یاعلی . . .

هیئت حضرت ابوالفضل علیه السلام . . .

خالی از لطف نیست اگر بگم، در این خوابگاه که به تازگی اومدم، همسایه مسجد و هیئت حضرت ابوالفضل علیه السلام شدیم.

و این شهری که توفیق حضور داریم، زادگاه مداح اهل بیت سدجواد ذاکر هستش؛ و از دوستان شنیدم، امسال برای سالگرد سیدجواد ذاکر از شهرهای مختلف، ارادتمندان این مداح فرزانه جمع شدن و چند تن از مداحان نامی کشور نیز حضور داشتن.

خدا کنه این مداح هایی که در خونه آقا اباعبدالله آبرو دارند، دست ما رو هم بگیرند.

و همچنین خیلی از بزرگ مردان تاریخ از این دیار متولد شدن و مقبره امامزاده بهلول از نوادگان امام هادی علیه السلام و مقبره شمس تبریزی استاد شاعر برجسته ایران مولانا، در این شهر واقع شده.

بسی توفیقات دیگر که هیچ کدام را با هیئت ابوالفضل علیه السلام عوض نمی کنم.

و جا داره بگم، هیچ چیز را با هیئت دانشکده علوم قرآنی زاهدان و بیت الرقیه سلام الله علیها عوض نخواهم کرد.

دعا گو دوستان خواهیم بود.

یاعلی . .  .

امام رئوف . . .

امام رضا علیه السلام، سلام

سلام به روح پاکت و سلام به خاندان شما که سرای امیدند.

این روز ها زیادی خلوت داشتم و در تمام این خلوت ها تنها مونسم شما بودید، شاید قسمتم این بوده که این خلوت های من با دهه کرامت همراه باشه و اگر چه برام خسته کننده بود اما چون یاد شما در کنار بوده بسیار خرسندم.

در واقع اگر شما نبودید و یاد شما نبود، شاید هرگز نمی تونستم تحمل کنم.

آقا هرچه دارم از شما دارم . . .

این یک سال که گذشت، با وجود اینکه خیلی روسیاه بودم و روی اومدن به سمت شما رو نداشتم اما شما با کرم و جود خودتون، من روسیاه رو به سمت خودتون کشیدید و دوباره و چند باره دستم رو گرفتید.

آقا جان خیلی مدیون شما و خیلی مدیون خواهر بزرگوارتون هستم، خیلی. . .

یا امام رضا علیه السلام . . .

یاعلی . . .

یا فاطمة اشفعی لنا فی الجنه . . .

خانم فاطمه معصومه سلام الله علیها، خیلی دست با کرمی دارند و هرکس ازش، هر چیزی بخواد، عطا میکنه.

اینو گفتم که قدر خواسته هامون رو بدونیم و چیزی که می خوایم، چیز کمی نباشه!

و همیشه بالاترین چیز ها رو بخوایم.

بالاترین، همیشه . . .

اللهم عجل لولیک الفرج

به اصطلاح شیرینی . . .

چندین روز بود می خواستم برم ببینمش، اما فرصت نمی شد!

یا شب بود و موتورم چراغش سوخته بود! یا اینه کلا موتورم خراب بود!

خودش هم چند دفعه یا بهتر بگم چندین دفعه، گفته بود دارم میام اما ازش خبری نبود!

دفعه پیش گفت، دارم میام اما نیومد! منم باهاش تماس گرفتم، گفتم میام! ولی نرفتم!

عصرش می خواستم برم! اما پدر امر کرد، کولر خونه رو بعد از چهار سال سرویس کنیم! و ما گفتیم: چشم!

و اینجوری بود که یه مدتی ندیده بودیمش و فقط با گوشی حال و احوال گرفته بودیم!

اگه ریا نشه اخیرا ارشد قبول شده بودم و بچه ها دنبال شیرینی بودن و ما هم خسیس و نمی خواستیم بدیم! یکی دو روز هم به این بهونه، پیششون نرفتیم! البته اگه بچه های سمجی بودن، باید خودشون میومدن، برای شیرینی گرفتن!

آخه شیرینی گرفتنیه، وگرنه، کسی پول اضافی نداره شیری بده!

این ماجرا ادامه داشت تا دیشب!

توبه . . .

چند بار توبه کردم و باز شکستم !!

چند روزی است توبه کرده ام که به لطف او، این بار را نشکنم !!

هر بار که عهد و توبه ام را فراموش می کنم، یاد این جمله می کنم: توبه بر لب سبحه بر کف دل پر از شوق گناه؛ معصیت را خنده می آید ز استغفار ما . . .

انسانی که این بناهای عظیم را می سازد و دل کوه های سخت را می شکافد و معدن میزند، چگونه نمیتواند در مقابل معاصی بایستد و دل شیطان را بشکافد و این بنای شیطانی را از پی ویران کند.

از خدایی که خود توبه را دری برای بازگشت ما انسان های عاصی قرار داد تا بسویش بشتابیم و پاک شویم و خود را خالص و تطهیر کنیم، می خواهم تا خود پایداری و ماندگاری بر توبه را به ما عنایت کند تا توبه ای نصوح و بی بازگشت به پرتگاه گناه، داشته باشیم و هر بار که خدا را می خوانیم، خجل زده از اعمال خویش نباشیم و با اعمالی ننگین به سمتش نرویم.

در آخر جا دارد، با این فرازهای زیبای دعای کمیل ازخدا طلب مغفرت کنیم:

 اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتى تَهْتِکُ الْعِصَمَ؛ اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتى تُنْزِلُ النِّقَمَ؛ اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتى تُغَیِّرُ النِّعَمَ؛ اَللّهُمَّ اغْفِرْ لىَ الذُّنُوبَ الَّتى تَحْبِسُ الدُّعاَّءَ؛ اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتى تُنْزِلُ الْبَلاَّءَ؛ اَللّهُمَّ اغْفِرْلى کُلَّ ذَنْبٍ اَذْنَبْتُهُ وَ کُلَّ خَطَّیئَةٍ اَخْطَاْتُها . . .

 

یاعلی . . .

علی مع الحق و الحق مع علی

دریای باعظمت شخصیت علی علیه السلام را به این سادگی نمی توان شناخت.

علی رئیس العارفین است.

هر عرفانی که به علی علیه السلام منتسب نشد، خریداری ندارد و هر جریان تصوفی که در عالم از علی علیه السلام دم میزند، هرگز ریشه شیعی ندارد بلکه تنها نام علی علیه السلام را بر زبان دارد.

سر اخوان امیرالمؤمنین علی علیه السلام هر کس نشست از فیوضات آن بهره مند می شود و هر کس دور ماند راه نادرست را پیش می گیرد.

علی علیه السلام قطب عالم امکان است. جایگاه علی علیه السلام در عالم چون محور آسیاب است، تا محوری نباشد، آسیاب نمی چرخد. تا علی علیه السلام نباشد، عالم نمی چرخد.

باید محبت علی علیه السلام در دل ما رسوخ کند و ما را به مسیر صحیح و إلی الله راهنمایی کند. بی محبتش نمی توان هیچ قدمی از قدم برداشت.

در تمام گوشه و کنار عالم نظر کنی، تنها علی علیه السلام بود که ندای سلونی قبل ان تفقدونی را سر داد.

و این است که جرج جرداق مسیحی می گوید: ای کاش علی بودی و بر فراز منبر مسجد کوفه میرفتی، تا برابرت دانشمندان جهان صف بکشند و همگی پیرو تو باشند.

و اینجاست که می توان به سخن گهربار حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم رسید که می فرماید:

انا مدینة العلم و علی بابها؛

خدا لعنت کند آنانی را که "علی" را در این حدیث تفسیر بر "بلندی" کرده اند و گفته اند که در شهر علم دارای ارتفاع زیادی است.

اما در اینکه علی علیه السلام را عارف و عالم و ... می خوانیم:

فرق نماز امام و مردم در چیست؛ مسلما تفاوت یک تفاوت جوهری است؛

ابتدا باید گفت، حقیقت نماز چیز دیگر است: یک لااله الا الله امام علی علیه السلام را ما نگفته ایم.

از اولین تا به آخرین هم نمی توانند بگویند؛ اینگونه است که جایگاهش بعد از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم از تمام انبیاء و اوصیاء بالاترین است.

ای برون از وهم و قال و قــیل من               خاک بر فرق من و تمثیل مـــــــــن

رحم فرما بر قصور فــــــــــــهم ها              ای ورای عقل ها و وهـــــــــــم ها

گفته بودم یه مدت دور باشم اما هرچه کردم نتونستم از مولایم امیرالمؤمنین علیه السلام چیزی نقل نکنم. دعایمان کنید، جایگاه امام را درک کنیم.

دو یا سه هفته دیگر برخواهیم گشت. إنشاءالله خدا توفیق بندگی عطاء کند و التماس دعا داریم.

شهادت امیرالمؤمنین علی علیه السلام این بزرگ مرد عالم، این منبع هدایت را تسلیت عرض می کنیم.

به بیت بیت این مداحی خوب توجه کنید تا قدر شیعه علی علیه السلام بودن را بفهمیم:

یاعلی حیدر مددی - نارویی : دریافت       

کرکره ها پایین . . .

خدانگهدار...

سحر پنجشنبه یکی از دوستان خبر فوت باباش رو برامون فرستاد، که فاتحه ای، دعای مغفرتی برای پدرش داشته باشیم؛ امروز هم سالگرد فوت بابا بزرگ خودمه؛ دیگه دست و دلم به نوشتن نمیره و میخوام یه مدت عرصه رو خالی کنم و گوشه ای برای خودم پیدا کنم و استراحت؛ تا تمام تفکرات تخلیه و بازسازی بشه . . .

نمی دونم چه مدتی نیستم و چه زمانی بر می گردم، ولی إنشاءالله برمی گردم . . .

برای اینکه وبلاگ خالی نباشه، امروز وصیت نامه یک شهید که عموی خودم باشه و تعداد زیادی مطالب قرآنی "انتشار در آینده" میزارم تا استفاده کنید.

در سحرگاهان، دعایمان کنید.

یاعلی . . .

امام حسن علیه السلام . . .

نام تو را که می شنوم، اول چیزی که در ذهنم نقش می بندد، صوت نیلی مادر است.

هر کاری کردم که این جمله را آخر مطلب جا دهم، نشد.

چون واقعا اشک بر گونه ام سرازیر می شود وقتی یاد صورت نیلی مادر می افتم.

نمی خواهم در میلاد امام حسن مجتبی علیه السلام تنها از غم ها بنویسم؛ حضرتش بر رازدار مادر معروف است، او کسی است که پیامبر در حدیث کساء، صاحب حوضش خواند و هرچند که تحقیق نکرده ام صاحب حوض بودن به چه معناست؛ اما صاحب چیزی بودن این را می رساند که برای دسترسی به آن باید از صاحبش اجازه بگیری و این اذن را باید از امام حسن مجتبی علیه السلام گرفت و او بود که همیشه سفره خانه اش بر مستمندان گشوده بود و مطمئن باشید دسترسی به حوضش را نیز از کسی دریغ نمی ورزد، مگر، مگر بر آن کسی که جگرش را خون کرد و تکه تکه های جگرش را به تشت ریخت؛ باز خطم شد خط ماتم. جا دارد ببینیم، اعمال ما موجب خون به جگر کردن مولایمان می شود یا خیر؟ خدا کند اینگونه نباشیم.

امام حسن مجتبی علیه السلام از لحاظ اینکه امام بر امام حسین علیه السلام بوده است، جایگاهش بر امام حسین افضل است. برایم زیبا بود داستان کشتی گرفتن دو برادر و تشویق پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم؛ پیامبر امام حسین را تشویق می کرد و حضرت زهراء سلام الله علیها به پدر فرمود چرا تنها حسین را تشویق می نمایید! پیامبر در جواب فرمودند: چون جبرئیل دارد حسن را تشویق می کند.

این حکایت ها چقدر ظریف و زیباست، چقدر دل را جلاء می دهد.

از امام حسن علیه السلام، کرامات بسیار است و حکایات فراوان؛ امام علی علیه السلام گاها حکم و محکمه را به وی می سپرد تا نشان دهد بعد از خودش چه کسی وصی پیامبر است و زمام شیعیان را به دست دارد. 

از شجاعت امام حسن علیه السلام نیز به این مقدار کفایت می کنیم که وی در جنگ های تحمیلی بر امیرالمؤمنین علیه السلام در کنار پدر بود و از سرداران نامی سپاه پدر و پیروزی هایی در شأن امیرالمؤمنین را به ارمغان آورد.

نه به هنگامی که کوفیان او را به جنگ با معاویه همراهی کردند، آنچنان خوشحال می شود که در پوست خود نگنجد و نه به هنگامی که با فریب های معاویه، سبازانش حتی سجاده را از زیرپایش میبرند، آنچنان ناراحت می شود که در گوشه ای ازلت نشینی کند.

در رسیدگی به ایتام، شیوه پدر را انتخاب نمود و پا جای پای پدر می نهاد.

الهی به حق حسن بن علی علیه السلام عجل فی فرج مولانا صاحب الزمان.

یاعلی . . .

اما انتظار . . .

ماشین برداشتم!
مادرم سوار شد!
رفتیم سمت بازار!
از کوچه پس کوچه رفتیم، چون هنوز گواهینامه ندارم!
یه جای پارک پیدا کردم!
فرصت غنیمت دونستم، پارک کنم!
چون رانندگیم خوب نیست، جلوتر هم شلوغ بود، دیگه بیخیال جلوتر شدم!
داستان همچنان ادامه دارد...
حالا جای پارک پیدا شده، الحمدلله مادر پیاده شده، و اینجانب باید ماشین رو پارک کنم و یک ساعتی به انتظار آمدن مادر بشینم!
من هم پارک کردن بلد نیستم!
اول خواستم با دنده عقب بیام پارک کنم نشد!
یه پیکان هم پشت سر وایستاده راه باز شه، عبور کنه!
دید این راننده خیلی ناشیه، از کوچه کناری رفت! اما یه پیکان دیگه سر و کلش پیداش شد!
اما بنده، ماشین رو بردم عقب که حالا با کله ماشین پارک کنم!
دارم میام نزدیک جای پارک!
ماشین سمت راستی مزاحمه (چون من بلد نیستم پارک کنم) میرم عقب دوباره میام جلو، حالا ماشین سمت چپی مزاحمه!
پس از کشمکش های بسیار با ماشین خودم و ماشینای مجاور و جای پارک، در نهایت توی یه جای پارک قشنگ، اوریب پارک کردم!
وقتی پیاده شدم، صاحب یکی از ماشینای دور و بر، منتظر خانواده اش (همسر یا خواهر یا مادرش) بود، من هم با شرمندگی از این پارک افتض، گفتم دیگه چیکار میشه کرد، وقتی رانندگی بلد نباشی همین میشه!
این از حکایت جای پارک!
اما داستان تازه از اینجا شروع میشه!
چون باید یک ساعت توی این هوای گرم و شرجی جنوب، اگه ریا نباشه با زبون روزه، منتظر مادرجان باشم!
بخاطر شرجی، سراسر بدن از عرق خیسه و باید تحمل کرد!
نمیخواستم بیام یعنی اگه خواهر یا برادرم بود نمیومدم!
اما مادره و امرش واجب!
و داستان همچنان ادامه دارد . . .
خوشبختانه مادرم تا این نقطه چینا رو گذاشتم رسید؛ مطالب بالا رو در مدت انتظار نوشتم.
و اما انتظار . . .
ما هم به امر امام و مولایمان باید منتظر بمانیم . . .
در این جاده های شلوغ، آیا به دنبال کوچه پس کوچه هستیم، خودمان را به مولایمان برسانیم؟
آیا خود را به مولایمان میرسانیم یا در جای پارک های دنیای رنگارنگ به دنبال یک جای پارک هستیم تا خود را، به هر صورت که شده، از بار مسئولیت کنار بکشیم و بار سنگین مسئولیت را زمین گذاریم؟
آیا امر مولایمان به اندازه امر صاحب کار ما، برای ما مهم است تا از کار اخراج نشویم؟
آیا به این نتیجه رسیدیم، که مهر و محبت مولا از مهر و محبت مادر و پدرمان هم بیشتر است و امرش واجب و الهی است؟
آیا برای ظهورش به انتظار میشینیم و گرما و سرما و سختی را تحمل میکنیم یا به حرف یکی از دوستان برای اینکه سخت نگذره، روزه رو بشکنیم و بعدها به فکر کفارش بیفتیم؟
آیا در انتظارش، حداقل ها را برای ظهورش آماده میکنیم یا تنها گوشه ای میشینیم و آه و ناله میکنیم که سخت است و کی می آید؟
آیا به نقطه چین ها کفایت می کنیم یا بعد از ظهور کار اصلی ما یعنی سربازی در رکاب آقا تازه شروع می شود؟
و هزاران هزار آیا دیگر . . .

التماس دعا . . .

« أَمَّن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ »

یکی از دوستان گفتند پدرشون مریضه و تنها کاری که میتونم انجام بدم، دعا کردنه.

البته دعای ما آدمای عاصی که بجایی نمیرسه، برای همین از شما خوبان میخوام دعا کنید.

"اللهم أشف کل مریض"

اولین روز روزه داری . . .

اولین روز از روزه داری بنده های خدا گذشت . . .

البته نه برای من! منظورم اینه که فکر نمی کنم با این روسیاهی ما، در درگاه الهی جز بنده های خدا حساب بشیم.
خوشابحال کسانی که استفاده کافی و وافی از لحظه لحظه این روز بردن.
ما که از روز اول خوب استفاده نکردیم، باید تلاش کنیم،بقیه روزهای باقیمونده رو قدر بدونیم.
میگن اونایی که نفاق در دل دارند، روزه گرفتن براشون سخت میشه و آرزو داشتند این ماه نمیومد و حالا که اومده سریعتر بگذره و تموم بشه.
و من رو سیاه میگم، ما می خواستیم این ماه زودتر سر برسه تا کمتر سمت گناه بریم و چون رحمت خدا زیاده با الهی العفو گفتن، بخشیده بشیم، اما برای گناه کاری مثل من روزه گرفتن خیلی سخته و روز به سختی میگذره.
و شاید هرچی از روزهای ماه رمضان بگذره روزه گرفتن آسونتر بشه، برای اینکه از گناهانمون کاسته میشه و کم کم توجه درگاه الهی رو جلب می کنیم.
و کسانی که روزهای آخر به سختی میوفتن، برای اینه که، مثل بقیه روزها، قدر روزه رو ندونستن و از خدا میخوان این چند روز باقیمونده سریعتر بگذره.
برای من ساعتای آخر دیروز، خیلی سخت گذشت.
هرچند خدا بزرگه و کریم و غفور اما برام دعا کنید تا زودتر مورد عفو و بخشش خدا قرار بگیریم.

البته هرچی آدم بیشتر سختی بکشه، بیشتر مورد آمرزش و الطاف الهی قرار میگیره.

نماز جعفر طیار . . .

زمانی که اسم نماز جعفر طیار می شنوید، احتمالا مثل من فکر می کنید باید حداقل یک ساعتی نماز بخونید، امّا این طور نیست! نماز جعفر به اندازه اسمش طولانی نیست!

چهار رکعت نمازه که در هر رکعت بعد از سوره حمد تنها یک سوره رو می خونید (زلزلت، عادیات، نصر و توحید) و تفاوت هایی که با نماز صبح داره نیت نمازه و چهار رکعتی بودنش و اینکه در هر رکعت باید 65بار تسبیحات اربعه خونده بشه! که جمع 4رکعتش میشه 300بار.

و این نماز تأثیرات شگرفی داره و برای کسی که حاجتی داره در امورات مختلف توصیه شده خونده بشه.

همچنین گفتن که آیت الله بهجت (ره) با اون سن زیادشون بر این نماز مداومت داشتن و هر روز بعداز نماز ظهر در حرم حضرت معصومه سلام الله علیها مشغول خوندن نماز جعفر می شدند.

..::اللهم الحشرنی مع الابرار::..

دعای صباح . . .

در طول دوران تحصیل در بیت الرقیه سلام الله علیها، روزهای شنبه بعد از نماز صبح، دعای صباح را به همراه دعای عهد می خواندیم.

با فراز "اللّهُمَّ یا مَنْ دَلَعَ لِسانَ الصَّباحِ بِنُطْقِ تَبَلُّجِهِ . . ." شروع می شود . . .

مناجاتی از امیرالمؤمنین،که هر زمان نامش را می شنوم، خاطرات زیبای بیت الرقیه سلام الله علیها، برایم تداعی می شود و یادآور لحظه لحظه های آن روزگاران و دوستان است.

و زمانی که گاهاً این مناجات را زمزمه می کنم، وقتی که به بند پایانی آن میرسم، آن جملات گهربار، که باید در اوج فروتنی و خشوع خوانده شود، یعنی در سجده خوانده شود . . .

دیگر جایی برای گفتن آن وصف و حال نیست، و جمله ای برای گفتنش ندارم . . .

خودتان بخوانید و هرچه دلتان حسش کرد، برایم بنویسید . . .

اِلهى قَلْبى مَحْجُوبٌ وَ نَفْسى مَعْیُوبٌ وَ عَقْلى مَغْلُوبٌ وَ هَواَّئى غالِبٌ وَ طاعَتى قَلیلٌ وَ مَعْصِیَتى کَثیرٌ وَ لِسانى مُقِرُّ بِالذُّنُوبِ

فَکَیْفَ حیلَتى یا سَتّارَ الْعُیُوبِ وَ یا عَلاّمَ الْغُیُوبِ وَ یا کاشِفَ الْکُرُوبِ 

اِغْفِرْ ذُنُوبى کُلَّها بِحُرْمَهِ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ 

یا غَفّــارُ یا غَفّـــارُ یا غَفّـــارُ 

بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.

چرا درس بخوانیم . . .

می خواهم بگویم چرا درس می خوانیم امّا نه با دلایل علمی، فلسفی، روانشناسی، جامعه شناسی یا . . . 

بلکه از منظر انتظار و وظیفه منتظر . . .

از عبادات خالصانه و بی ریا برای خداوند "انتظار" است، که افضل العمال است . . .

همه می دانیم و برایمان گفته اند، "انتظار" رکود و سکوت تا رسیدن به ظهور نیست، بلکه پویایی و تلاش، تا رسیدن به ظهور است و برای مهیا ساختن زمینه های ظهور . . .

آیا کسب علم از ضروریات این راه نیست؟

آیا به ما نگفته اند "اطلبوا العلم من المهد إلی اللحد"؟

بشینیم با خود بیندیشیم، به عنوان منتظر چقدر خود را آماده سربازی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف کرده ایم!!

یک زمان شخصی کم درس خوانده و به عبارتی سواد کمی دارد، اما سخنان و افکار گهرباری دارد و به عبارتی علم بالایی دارد؛ و حتی با وجود بی سوادی خدای عزوجل وی را نور علم عطا کرده و سینه او مالامال علم و معرفت است و نفسش گرم است!!

حال این گونه افراد را با خودمان قیاس کنیم!!

بیش از شانزده سال است درس می خوانیم!! اگر از ما بپرسند امام زمان کیست!!؟ جوابی برای گفتن نداریم!! مثلا یک فرد با سواد و تحصیل کرده جامعه هستیم!!

پس بر ما لازم است سواد را به گونه ای بیاموزیم که خدا ما را لایق بداند و نور علم را در سینه ما قرار دهد!!

حال ممکن است بگوییم: به همین اندازه، شانزده سال، کفایت می کند، اما اگر کمی بیندیشیم، متوجه می شویم، با این مقدار سواد، در عصر حاضر به درد هیچ پست و مسئولیتی نمی خوریم چه برسد به عصر ظهور!!

سرباز امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف علاوه بر معرفت به امام، باید متخصص در فن و حرفه خود باشد؛ به عنوان منتظر و سرباز امام  نباید افکار خود را محدود زندگی کنونی، کنیم و باید خود را برای ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف آماده کنیم.

این شانزده سال کم است!!

به زبان عامیانه تر: کارشناسی و لیسانس بدرد نمی خورد، یک سرباز امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف باید متخصص باشد و برای وقوع این امر سواد ما باید بیش از فوق لیسانس و کارشناسی ارشد باشد.

به خودمان یک تلنگر بزنیم!!

ببینیم لایق سربازی امام زمان هستیم!!

حق انتـظار و منتظر بودن را ادا کرده ایم!!

..::ای منتظر زمینه را برای ظهور منتظر آماده کن::..

..::ومن الله توفیق::..

..::یاعلی::..

برگ برگ زندگی . . .

هوالعلی . . .

یک برگ دیگر از زندگی ورق خورد؟

دیروز مسافرت بودم، این بار نه برای زیارت و سیاحت، بلکه برای آنکه برگی از زندگی خود را خود بسازم و خوب بسازم!!

باید برای مصاحبه میرفتم شیراز و رفتم!! انتظار داشتم که این برگ از زندگی را خود بسازم، اما حالا که برگشتم، دانستم که باز اشتباه کردم، چون من کمتر از آنم که سرنوشت خود را رقم بزنم؛ سرنوشت من را خدا رقم زده و تنها باید تلاش کنم، راهی را که او به من نشان داده را گم نکنم و در آن راه قدم گذارم.

با این سفر دانستم، این من نیستم که بخواهم یا نخواهم در مصاحبه قبول شوم، بلکه تنها میتوانم، در این راه تلاش کنم و پیروزی و شکست را او برایم رقم خواهد زد!!

پس اینکه میروم و حتما موفق برمیگردم اشتباه است!!

زیرا اگر خدا نخواهد، هیچ کاری پیش نخواهد رفت و نه تنها کاری از پیش نخواهیم برد، بلکه ممکن است، از آن مسیری که خدا برایمان قرار داده، دور شویم و درگمراهی قدم برداریم!!

امّا . . .

با اینکه دیروز کمی خودپسندانه و متکبرانه قدم برداشتم، اما اکنون پشیمانم، و خدا اینقدر بزرگ است که زود میبخشد و زود راضی میشود "یا سریع الرضا" . . .

و امیدوارم با پذیرش توبه ام و با دعای دوستان و والدینم، علی الخصوص مادر مهربانم، در این راه موفق باشم و قرب و رضای الهی را کسب کنم.

إنشاءالله این برگ از زندگیمان نیز به خوبی رقم خواهد خورد . . .

..::بحق محمد و علی و فاطمة و الحسن و الحسین و رقیه بنت الحسین علیهم السلام::..

..::اللهی و ربی من لی غیرک::..

..::یاعلی::..