توبه . . .

چند بار توبه کردم و باز شکستم !!

چند روزی است توبه کرده ام که به لطف او، این بار را نشکنم !!

هر بار که عهد و توبه ام را فراموش می کنم، یاد این جمله می کنم: توبه بر لب سبحه بر کف دل پر از شوق گناه؛ معصیت را خنده می آید ز استغفار ما . . .

انسانی که این بناهای عظیم را می سازد و دل کوه های سخت را می شکافد و معدن میزند، چگونه نمیتواند در مقابل معاصی بایستد و دل شیطان را بشکافد و این بنای شیطانی را از پی ویران کند.

از خدایی که خود توبه را دری برای بازگشت ما انسان های عاصی قرار داد تا بسویش بشتابیم و پاک شویم و خود را خالص و تطهیر کنیم، می خواهم تا خود پایداری و ماندگاری بر توبه را به ما عنایت کند تا توبه ای نصوح و بی بازگشت به پرتگاه گناه، داشته باشیم و هر بار که خدا را می خوانیم، خجل زده از اعمال خویش نباشیم و با اعمالی ننگین به سمتش نرویم.

در آخر جا دارد، با این فرازهای زیبای دعای کمیل ازخدا طلب مغفرت کنیم:

 اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتى تَهْتِکُ الْعِصَمَ؛ اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتى تُنْزِلُ النِّقَمَ؛ اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتى تُغَیِّرُ النِّعَمَ؛ اَللّهُمَّ اغْفِرْ لىَ الذُّنُوبَ الَّتى تَحْبِسُ الدُّعاَّءَ؛ اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتى تُنْزِلُ الْبَلاَّءَ؛ اَللّهُمَّ اغْفِرْلى کُلَّ ذَنْبٍ اَذْنَبْتُهُ وَ کُلَّ خَطَّیئَةٍ اَخْطَاْتُها . . .