یا ضامن آهو . . .

آشنای غریب

کنج حجره ز همه دلگیرم                          از تب غربت خود می ‏میرم

چو من اینگونه کسى مضطر نیست      غربت من ز على کمتر نیست

آشنایان همه بیگانه شدند                  دوستی ‏ها همه افسانه شدند

پیروانم همه بیعت شکنند                          به ولیعهدى من طعنه زنند

بى سبب نیست انیسم آه است        چه کنم؟ خواهر من در راه است

گر خبر از دل زارم گیرد                              بین ره از غم من می ‏میرد

به امیدى که جوادم آید                                  عقده از کار دلم بگشاید

پسرم درد به سینه دارد                                 خبر از شهر مدینه دارد

کوچه تنگِ مدینه دیده‏ست                    ناله‏ ى فاطمه را بشنیده‏ست

ترسم از اینکه شبیه زهرا                                 به جوانى برود از دنیا

«جواد زمانی»

در سوگ نبی و سوز وصی . . .

در سوگ خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله وسلم

روح هستی در میان بستر است               لحظه های آخر پیغمبر است

حرف رفتن نقش بر لبهای او               اشک ریزان گوشه ای زهرای او

گوشه ای گرم نیایش با خدا                        میبرد بالا علی دست دعا

اهل بیت خویش را با اشک و آه                      در وداع آخرین دارد نگاه

گاه گوید با علی از غسل و قبر             دردل با چاه و مظلومی و صبر

گاه گوید با حسن رازی مگو                      گاه بوسد از حسین زیر گلو

گاه گوید با غم و درد و محن             غم مخور هستی من زهرای من

بعد من حامی دست حق شوی      اولین کس تو به من ملحق شوی

بعد من اجر رسالت هیزم است           هستی ام در آتش نامردم است

آسمان را رنگ نیلی میزنند                    بین کوچه بر تو سیلی میزنند

«حاج علیرضا شریف»

زبانحال امام حسن علیه السلام

با حضرت زینب سلام الله علیها در لحظات آخر . . .

مادرم بین در و دیوار بود

                    سینه اش را رد یک مسمار بود

                                                     کوچه ای تنگ و دلی بسیار سنگ

بین کوچه مادرم بی یار بود

گو چه شد بر مادر پاکم که در

                    سن هجده سالگی بیمار بود

                                                    مرد بد سیلی به رویش می نواخت

مرد بد انقدر لاکردار بود

سیلی اش انقدر محکم بود که

                  مادر شبها دگر بیدار بود

                                                   پشت درب سوخته یک شاپرک

بال های شاپرک در نار بود

                       نام آن نامرد را پیشم مبر

                                                        مادرم از نام او بی زار بود

«جعفر ابوالفتحی»

کلام نور . . .

فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنا إِذا هُمْ مِنْها یَرْکُضُونَ*‏ یعنى چـون (بنى امیه) عـذاب مـا را (که بوسیله ظهور قائم آل محمد بر آنها فرو فرستیم) احساس کنند، از آن می گریزند لا تَرْکُضُوا وَ ارْجِعُوا إِلى‏ ما أُتْرِفْتُمْ فِیهِ وَ مَساکِنِکُمْ لَعَلَّکُمْ تُسْئَلُونَ‏* فرار نکنید و بازگردید تا شما را از آن نعمتها و جایگاهها که به خوشگذرانى سرگرم بودید باز- خواست کنند.
در حـدیث اسـت کـه چـون امـام زمان ظهور کند، بنى امیه از ترس به روم می گریزند، حضرت آنها را از روم بیرون مى‏آورد و گنجهائى که پنهان کرده‏اند ازآنها طلب می کنـد،قالُوا یا وَیْلَنا إِنَّا کُنَّا ظالِمِینَ* فَما زالَتْ تِلْکَ دَعْواهُمْ حَتَّى جَعَلْناهُمْ حَصِیداً خامِدِینَ*‏ بنى امیه می گویند:واى برما که قومى ستمکار بودیم.پس همچنان بدین سخن تکلم کنند تا آنکه (بوسیله قائم آل محمد و سپاه او) همه را درو کنیم و از دم شمشیر بگذرانیم! این آیات هـر چند لفظش ماضى است ولى در معنى مستقبل است و این از آیاتى است که تأویلش بعد از نزول می باشد.                                                            سوره مبارکه انبیاء؛ آیات 12 تا 15    
                                            منبع: کتاب مهدى موعود-ترجمه جلد سیزدهم بحار، متن، ص: 251

یا حسین . . .

باسم رب الحسین علیه السلام

السَّلامُ عَلـیَ مَن جَعَلَ اللهُ الشِّفاءَ فـی تُربَتِهِ ، السَّلامُ عَلـیَ مَـنِ الإجابَةُ تَحتَ قُبَّتِهِ السَّلامُ عَلیَ مَن الأئِمَةُ مَن ذُرّیَّتِهِ ، السَّلامُ عَلیَ ابنِ خاتَمِ الأَنبِیاءِ . . .

 کُنتُ لِلرَّسُولِ وّلَداً و لِلقُرآن سَنَداً وَ للاُمَّة عَضُداً وَ فِـی الّطاعَة مُجتَهِداً حافِظاَ لِلعَهد وَ المیثاق ناکِباَ عَـن سُبُلِ الفُسّاق و بَاذلاً المَجهُود طَـوِیل الرُکُوع وَ السُّجُود زاهِداَ فِـی الدُّنیا ژُهدَ الرّاحِل عَنها ناظِراَ الیها بِعَین المُستَوحِشِینَ مِنها . . .

سلام بـر کسی کـه خداوند شفا را در خاک شریفش قرار داد ، سلام بر کسی که در زیـر گنبد حرمش دعـا مستجاب است ، سلام بر کسی که ائمه از نسل اویند ، سلام بر فرزند خاتم الانبیا . . .

تو بـرای پیامبر فرزند و برای قرآن سند بودی و یاری کننده امت و در اطاعت خـدا بسیار کوشا بـودی ، بر عهد و پیمان خـود محافظت می نمودی و از راه فاسقان کنار گیرنده بودی و با نهایت توان تلاش می نمودی ، دارای رکـوع و سجود طولانی بودی در دنیا زاهد بـودی همچون شخص کـوچ کننده از دنیا نگاه کننده بـه آن بـا چشم ترسان . . .        

زیارت ناحیه مقدسه

کلام نور . . .

     الَّذِینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلاَةَ وَ آتَوُا الزَّکَاةَ ... ﴿الحج‏، 41﴾

همان کسانى که چون در زمین به آنان توانایى دهیم ، نماز برپا مى‏دارند و زکات مى‏دهند ...

 

امام باقر علیه السلام در باره قول خداى عزّوجلّ فرمود:

«این آیه درحق آل محمد صلى الله علیه وآله وسلم  است در حق حضرت مهدى عجل الله تعالی فرجه الشریف و یاران او که خداوند شرق و غرب زمین را تحت سلطه آنان قرار مى دهد و به وسیله آنان دین را پیروز گردانده و بدعتها و باطلها را مى میراند.»

«تأویل الآیات الظاهرة ، کتاب خطى»