حق همکیشان...

وَ أَمَّا حَقُّ أَهْلِ مِلَّتِکَ عَامَّةً فَإِضْمَارُ السَّلَامَةِ وَ نَشْرُ جَنَاحِ الرَّحْمَةِ وَ الرِّفْقُ بِمُسِیئِهِمْ وَ تَأَلُّفُهُمْ وَ اسْتِصْلَاحُهُمْ وَ شُکْرُ مُحْسِنِهِمْ إِلَى نَفْسِهِ وَ إِلَیْکَ فَإِنَّ إِحْسَانَهُ إِلَى نَفْسِهِ إِحْسَانُهُ إِلَیْکَ إِذَا کَفَّ عَنْکَ أَذَاهُ وَ کَفَاکَ مَئُونَتَهُ وَ حَبَسَ عَنْکَ نَفْسَهُ فَعُمَّهُمْ جَمِیعاً بِدَعْوَتِکَ وَ انْصُرْهُمْ جَمِیعاً بِنُصْرَتِکَ وَ أَنْزَلْتَهُمْ [أَنْزِلْهُمْ‏] جَمِیعاً مِنْکَ مَنَازِلَهُمْ کَبِیرَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْوَالِدِ وَ صَغِیرَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْوَلَدِ وَ أَوْسَطَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْأَخِ فَمَنْ أَتَاکَ تَعَاهَدْتَهُ بِلُطْفٍ وَ رَحْمَةٍ وَ صِلْ أَخَاکَ بِمَا یَجِبُ لِلْأَخِ عَلَى أَخِیهِ‏.(تحف العقول؛ ص271)

حق همکیشان این است که به فکر آزارشان نباشى، بلکه براى آنها مایه رحمت باشى، با بدرفتاران مدارا کنى، با آنها الفت گیرى و به صلاحشان آرى، و از نیک- رفتاران- به تو احسان کرده باشند یا نه- تشکر کنى، که اگر به خود هم احسان کند (و طبعا نیک رفتار باشد) به تو کرده، چه آزارش را از تو باز داشته، زحمتى برایت فراهم نکرده، و خود را از (آزار) تو نگه داشته، پس به همه دعا کن، همه را یارى ده، مقام هر یک را رعایت کن، بزرگان را به جاى پدر، کودکان را به جاى فرزند، میانسالان را به جاى برادر خود شمار: هر که نزدت آمد با وى لطف و مهربانى کن، و حقوق برادرى را در حقش مراعات کن. (ترجمه جنتى؛ ص427)