حق حاکم و سرپرست جامعه...

حقوق سرپرستان‏ (ثم حقوق الأئمة)

فَأَمَّا حَقُّ سَائِسِکَ بِالسُّلْطَانِ فَأَنْ تَعْلَمَ أَنَّکَ جُعِلْتَ لَهُ فِتْنَةً وَ أَنَّهُ مُبْتَلًى فِیکَ بِمَا جَعَلَهُ اللَّهُ لَهُ عَلَیْکَ مِنَ السُّلْطَانِ وَ أَنْ تُخْلِصَ لَهُ فِی النَّصِیحَةِ وَ أَنْ لَا تُمَاحِکَهُ‏ وَ قَدْ بُسِطَتْ یَدُهُ عَلَیْکَ فَتَکُونَ سَبَبَ هَلَاکِ نَفْسِکَ وَ هَلَاکِهِ وَ تَذَلَّلْ وَ تَلَطَّفْ لِإِعْطَائِهِ مِنَ الرِّضَا مَا یَکُفُّهُ عَنْکَ وَ لَا یُضِرُّ بِدِینِکَ وَ تَسْتَعِینُ عَلَیْهِ فِی ذَلِکَ بِاللَّهِ وَ لَا تُعَازِّهِ‏ وَ لَا تُعَانِدْهُ فَإِنَّکَ إِنْ فَعَلْتَ ذَلِکَ عَقَقْتَهُ وَ عَقَقْتَ نَفْسَکَ فَعَرَّضْتَهَا لِمَکْرُوهِهِ وَ عَرَّضْتَهُ لِلْهَلَکَةِ فِیکَ وَ کُنْتَ خَلِیقاً أَنْ تَکُونَ مُعِیناً لَهُ عَلَى نَفْسِکَ‏ وَ شَرِیکاً لَهُ فِیمَا أَتَى إِلَیْکَ‏ وَ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ‏.(تحف العقول؛ ص260)

حق حاکم آن است که بدانى خدا ترا وسیله آزمایش او قرار داده، تسلطى که بر تو دارد مایه امتحان و ابتلاى اوست، باید خیرخواهانه نصیحتش کنى، چون بینى بر تو مسلط است با او در نیفتى که هم خود را به مهلکه افکنى هم او را، با نرمش و مدارا رضایتش را فراهم کنى بحدى که شر او را از خود باز دارى و به دینت زیان نرساند، و از خدا بخواهى ترا در این راه بر دفع او مدد فرماید. با او معاندت نکن که اگر چنین کنى به او و نفس خود استخفاف کرده‏اى، خود را عرضه رفتار ناپسند او، و او را عرضه هلاک ساخته‏اى، و با او بر ضد خود همکارى، و در آنچه با تو کند، شرکت کرده‏اى، و لا قوة الا باللَّه. (ترجمه جنتى؛ ص411)