حق پدر...
يكشنبه, ۳ آبان ۱۳۹۴، ۱۱:۲۸ ب.ظ
وَ أَمَّا حَقُّ أَبِیکَ فَتَعْلَمُ أَنَّهُ أَصْلُکَ وَ أَنَّکَ فَرْعُهُ وَ أَنَّکَ لَوْلَاهُ لَمْ تَکُنْ فَمَهْمَا رَأَیْتَ فِی نَفْسِکَ مِمَّا یُعْجِبُکَ فَاعْلَمْ أَنَّ أَبَاکَ أَصْلُ النِّعْمَةِ عَلَیْکَ فِیهِ وَ احْمَدِ اللَّهَ وَ اشْکُرْهُ عَلَى قَدْرِ ذَلِکَ وَ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّه.(تحف العقول؛ ص263)
حق پدر این است که بدانى او ریشه است و تو شاخه، و اگر نبود، نبودى؛ پس هر گاه در وجود خود چیزى خوشایند دیدى بدان این نعمت را از او دارى، به اندازه حقى که بر تو دارد از او سپاسگزارى و قدردانى کن، و لا قوة الا باللَّه. (ترجمه جنتى؛ ص417)
۹۴/۰۸/۰۳
در آینده درو خواهیم کرد
اگه با پدرومادرمون خوب باشیم خوش رفتاری های بچه هامونو در آینده خواهیم دید