اعجاز قرآن در فصاحت و بلاغت به نقل از کتاب قرآن در قرآن

آنان که به فکر مبارزه با قرآن بودند از آیات تحدی تنها بخش فصاحت و بلاغت او را می دانستند و نه اخبار غیبی و مانند آن را لذا بخش قابل توجهی از مبارزه ناظر بر فصاحت و بلاغت است، البته این تنها امور لفظی محض نیست که هرکس با شناخت معانی الفاظ و قوانین ادبی بتواند فصحیح و بلیغ شود . نخست باید معانی و معارف درستی را درک نمود سپس در بهترین الفاظ و شیوا ترین قالب لفظی ریخت در جاهلیت مردم نکات ادبی و جملات به ظاهر شیوایی را عرضه می کردند ولی بیشتر در محور غارت گری و جنگ یا تهیج به قتل یا شبهیه های هوس آلود لذا شاعران جاهلیت درواقع افراد بلیغی نبوده اند و به اقتضای حال انسان سخن نمی گفتند و بهترین سروده های شان سبعه معلقه در همان محور ها بود.
قرآن با حفظ و مراعات نکات ادبی، همه حقایق جهان هستی را که برای پرورش انسان مفید است در بهترین و زیبا تری الفاظ آوا می کند لذا خدا آن را (احسن الحدیث) معرفی می کند . عرب جاهلی تنها در یک بعد از ابعاد سه گانه فصاحت و بلاغت یعنی در معافی الفاظ و علوم ادبی و ظرایف کلامی تجربه داشت اما در معارف اخلاقی و جهان بینی الهی و عقلانی چیزی نمی دانست و از تبیین آن معارف با الفاظ مناسب عاجز بود البته قرآن نخواسته ادبیات رایج عصر جاهلیت را در تمام جزئیاتش به رسمیت بشناسد و با همان سبک سخن بگوید بلکه به آن زبان رنگ و صبغه الهی می دهد .