کلام نور . . .

فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنا إِذا هُمْ مِنْها یَرْکُضُونَ*‏ یعنى چـون (بنى امیه) عـذاب مـا را (که بوسیله ظهور قائم آل محمد بر آنها فرو فرستیم) احساس کنند، از آن می گریزند لا تَرْکُضُوا وَ ارْجِعُوا إِلى‏ ما أُتْرِفْتُمْ فِیهِ وَ مَساکِنِکُمْ لَعَلَّکُمْ تُسْئَلُونَ‏* فرار نکنید و بازگردید تا شما را از آن نعمتها و جایگاهها که به خوشگذرانى سرگرم بودید باز- خواست کنند.
در حـدیث اسـت کـه چـون امـام زمان ظهور کند، بنى امیه از ترس به روم می گریزند، حضرت آنها را از روم بیرون مى‏آورد و گنجهائى که پنهان کرده‏اند ازآنها طلب می کنـد،قالُوا یا وَیْلَنا إِنَّا کُنَّا ظالِمِینَ* فَما زالَتْ تِلْکَ دَعْواهُمْ حَتَّى جَعَلْناهُمْ حَصِیداً خامِدِینَ*‏ بنى امیه می گویند:واى برما که قومى ستمکار بودیم.پس همچنان بدین سخن تکلم کنند تا آنکه (بوسیله قائم آل محمد و سپاه او) همه را درو کنیم و از دم شمشیر بگذرانیم! این آیات هـر چند لفظش ماضى است ولى در معنى مستقبل است و این از آیاتى است که تأویلش بعد از نزول می باشد.                                                            سوره مبارکه انبیاء؛ آیات 12 تا 15    
                                            منبع: کتاب مهدى موعود-ترجمه جلد سیزدهم بحار، متن، ص: 251