باز عهدم را شکستم . . .

امشب شب جمعه است و شب استغفار . . .
برای ما که عهد می کنیم دور و بر گناه نریم و باز عهدمون رو یادمون میره، یک فرصت طلاییه برای توبه و جبران . . .
اما این توبه، پذیرفته هست؟!
البته خدا خیلی کرم داره و اگر قطره اشکی روی گونه بندش ببینه، توبه بندش رو می پذیره . . .
اما بنده خدا، هستیم؟!
تا چه اندازه بنده خدا هستیم؛ تا چه اندازه از محرمات و مکروهات دوری می کنیم؛ تا چه اندازه حرف خدا رو گوش می کنیم . . .
شنیدم که گفتند: اگر بخاطر استغفار از گناهان نیمه شب گریه و ناله کنی، و قطره اشکی بر گونه ات جاری بشه، ثوابش از گریه و بکاء بر اباعبدالله هم بیشتره . . .
اگر امید و رجاء به عفو و رحمت خدا نداشتم، دیگه نمی تونستم تحمل این بار گناه داشته باشم و تنها بخاطر فضل و رحمت خداست که خودم می بخشم با امید به اینکه خدا هم منو ببخشه . . .
البته شب های جمعه یک مقدار امیدم بشتر هم میشه، امید به اینکه آقامون اباعبدالله علیه السلام ما رو شفاعت کنه تا خدا ما رو عفو کنه و ببخشه . . .
البته قبلش باید یکی دیگه رو واسطه کنم خود امام حسین علیه السلام ما رو ببخشه . . .
همیشه کارم همینه، همه رو راضی کنم تا مورد عفو و مغفرت قرار بگیرم . . .
اما سرانجام بعد از اینکه یک مدت گذشت و امیدی پیدا کردم که کمی بخشیده شدم، باز تکبر و غرور سرتا پام رو فرا میگیره . . .

و باز عهدم رو می شکنم . . . ! !

اما امشب میخوام اساسی در مورد خودم تصمیم بگیرم؛ البته بعد از اینکه استغفار کردم . . .

با خودم خلوت کنم . . .

تصمیم بگیرم . . .

دیگه عهدم رو نشکنم . . .

در کمیل هایتان ما را نیز دعا کنید، شاید به دعای خوبان ما نیز بخشیده شویم . . .

توکلت علی الله . . .

یاعلی . . .