خمسه آل عشق (یاحسین) . . .

دعوت به شکیبایی و هجرت

امام حسین علیه السلام چون عشق را هیجان زده و با عجله دید، به او فرمود:

این گونه از عشق و جانبازی سخن گفتن، با مقام دلبران بازی کردن است، عشق نباید از جامی مست شود یا از آن در میخانه ها افسانه بسازد. جام و می همان رشحات ربانی است که عشق را نیرو می دهد و میکده محضر ربوبی است. تو باید مدتی با من همراه گردی؛ آنگاه خود از همه ی اسرار آگاه می شوی؛ هم از راز سوز و سازها و هم از مرغ جان آواز ها.

سرآغاز عشق آموزی ها از هجرت است، پس مهیا شو تا تو را مهاجر بخوانم؛ مهاجر در راهی که بسیار پر خطر است. اگر مرد این راه نیستی، قصد سفر مکن.

عشق چو آمد حسین شد شادمان                  کرد او را درضمیر خود نهان

گفت: سخن از عشق و جانبازی مکن                 با مقام دلبران بازی مکن

زشت باشد مست از جامی شوی                یا برای مرغ جان دامی شوی

زشت باشد از تو در میخانه ها                  عارفان سازند بسی افسانه ها

روزگاری با حسین همراه باش                  شو برون از مستی و آگاه باش

می کنم آگه تو را از رازها                                 از تنور سوزها تا  سازها

باخبر سازم تو را از سرّ جان                           اوج گیری تا ورای آسمان

کار خود آغاز با هجرت کنیم                        شو مهیّا تا تو را خدمت کنیم

می رویم راهی که با شد پُر خطر               گر هراسانی مکن قصد سفر

یاعلی؛