امام علی(ع) دنیا را چگونه تعریف می کند؟

بازخوانی خطبه پنجاه و دوم نهج البلاغه:

اگر تا پایان دنیا زنده باشید و تا آنجا که می توانید در اطاعت از فرمان حق بکوشید، در برابر نعمت های بزرگ پروردگار، به خصوص نعمت ایمان ناچیز است.

به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛امام علی (ع)در خطبه پنجاه و دوم نهج البلاغه در تعریف دنیا می فرماید:آگاه باشید گویا دنیا پایان یافته و وداع خویش را اعلام داشته است. خوبی هایش ناشناخته مانده و به سرعت پشت کرده، می گذرد. ساکنان خود را به سوی نابود شدن می کشانند و همسایگانش را به سوی مرگ می کشاند .آنچه از دنیا شیرین بود، تلخ شده و آنچه صاف و زلال بود، تیرگی پذیرفت و بیش از ته مانده ظرف آب ریخته شده، از آن باقی نمانده است. یا جرعه ای آب که با آن، عطش تشنگان دنیا فرو نخواهد شکست.

امام رضا علیه السلام ...

هرچی ازش ممنون باشی بازم کمه
حال خوش این روزام رو ممنون اونم
درکم کرد
فهمید دردم چیه
خطا کردم، به خودم ظلم کردمف ولی تردم نکرد، تحویلم گزفت، ممنونشم
وقتی توی گناه غلط میزنی، بازم ولت نمیکنن، تحویلت میگیرن
ولی آخرش نفهمیدم چرا؟؟
آقا جون، چرا اینقدر تحویلم می گیری... ؟
من که میدونم عددی نیستم، میدونم سرتاپا خطا و گناهم، ولی نمیدونم چرا اینقدر پیش شما عزیزم؟
این منو کلافه میکنه، میدونی خطاکاری، و می دونی که اینو میدونن، ولی نمیدونی که چرا رهات نمیکنن؟؟، چرا نمیزارن توی منجلاب گناه بنمونی؟؟ این آدمو کلافه می کنه.
ولی من یه چیزو خوب میدونم، میدونم که شما بینهایت کریم اید. بینهایت جود و سخاوتید. خودمونی تر بگم: بینهایت مهربونید.
این هم که من خطاکار، گناهکار، سرتا پا غرق در معصیت رو تحویل میگیرید، از روی همین مهربونی تونه آقا.
نه از اینکه من واسه خودم کسی باشم، یا اینکه تنها من پیش شما عزیز باشم.
جون شما اینقدر خوبید که همه پیش شما عزیزند، من رو سیاه هم یکی از همه ای هستم که پیش شما عزیزن.
شما اینقدر خوبید که نمیتونید ببینید کسی توی گناه افتاده و داره غرق میشه. از روی خوبیتونه که میاید نجاتش میدید، ممنونتونم آقا.
ممنونم آقا.
آقا بازم پابوسی ضریحتونو میخوام.
هرچی بیشتر منو تحویل مگیرید،.. بیشتر دوست دارم پیشتون باشم... بشتر دلم هوای حرمتون رو میکنه...

باز هم عقب گرد...

نفس آدمی خیلی سرکشه...
هرچی افسارش رو محکم میگیری، بهش میگی نگاه نکن، دروغ نگو، تهمت نزن، کلا بهش میگی گناه نکن! تا یه مدت خوبه، باهات راه میاد، اما همچین که به خودت غره شدی ویه خورده تکبر برداشتت، دیگه سرکش میشه. افسار پاره میکنه.
هی به این در و اون در میزه، دنبال ارضای نفسش میره...
خدایا چه کنم...؟؟
از دست این نفس سرکش چه کنم، من چه کنم، چه کنــــــــــــــــــــــــم؟؟؟
بگم غل کردم خوبه؟ بگم بیجا کردم خوبه؟
خدایا تا خودت دست ما رو نگیری این نفس سرکش آروم نمیشه!
خدایا کمکم کن!
خدا! کمکم کن!