شهید چمران . . .

مناجاتی کوتاه از شهید مصطفی چمران

«خدایا! خسته و دل‏شکسته‏ام، مظلوم از ظلم تاریخ، پژمرده از جهل و اجتماع ناتوان در مقابل طوفان حوادث، ناامید در برابر افق مبهم و مجهول، تنها، بی‏کس، فقیر در کویر سوزان زندگی، محبوس در زندان آهنین حیات. دل غم‎زده و دردمندم آرزوی آزادی می‏کند، و روح پژمرده‏ام خواهش پرواز دارد، تا از این غربتکده ی سیاه، ردای خود را به وادی عدم بکشاند و از بار هستی برهد، ودر عالم نیستی فقط با خدای خود به وحدت برسد.»

۳۱ خرداد سالروز شهادت سردار اسلام دکتر مصطفی چمران

سال ۱۳۶۰، در هنگامه دفاع از مبانی انقلاب اسلامی ایران

..::برای شادی روحش صلوات::..

بزرگترین مراسم نیمه شعبان . . .

مردم شهرهای استان ما، در شب نیمه شعبان، یک رسم بسیار زیبا دارند و با این رسم قشنگ، این شب بزرگ را گرامی می دارند.

غروب که می شود، و معمولا بعد از اذان مغرب و نماز، اکثر اهالی شهر، در خانه های خود را باز کرده و هرکس به اندازه بضاعت خود، مردمی را که به درخانه ها می آیند، با شیرینی و شربت پذیرایی می کنند.

و در این رسم قشنگ که از قدیم بوده تا به نسلهای امروز رسیده، از کودک و جوان تا میان سال  و پیر شرکت می کنند و بعضی ها دست خانواده را می گیرند و با خانم و بچه ها، شروع به گردش در محله می کنند و به تک تک خانه های محله سر میزنند.

در این عصر و زمان شیرینی ها و شربت ها تغییر کرده و جای خود را به کیک، کلوچه، بیسکویت، آبمیوه و ... داده و به همین دلیل بچه ها یک نایلون برمیدارن و تا این نایلونه پر نشده به خانه باز نمی گردند.

خیلی قشنگه وقتی می بینید، در تمام خانه ها، بر روی همه باز است و برای امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف شیرینی، شربت و نذری هدیه می دهند.

و خیلی قشنگتر، زمانی که می بینید، جمعی از بچه ها با هم خنده کنان با نایلون های خالی یا نیمه پر و ...  در کوچه های محله دور میزنند.

در تمام شهر ، تمام خانه ها، تمام مردم و . . .

از این بزرگتر و زیباتر کجا سراغ دارید . . .

التماس دعای فراوان . . .

یاعلی . . .

امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

اعیاد سعید شعبانیه مبارک . . .

میلاد با سعادت سلطان عشق حضرت سید الشهدا علیه السلام و روز پا سدار امیر عشق حضرت عباس بن علی علیه السلام و روز جانباز و  پور عشق حضرت سیدالساجدین علیه السلام بر تمام محبان مبارکباد .

سرور عبادت کنندگان...

مناقب، مینویسد شیطان بصورت افعى که داراى ده سر است با نیشهاى تیز درآمد چشمهاى قرمز سهمگین داشت از درون زمین محل مسجد زین العابدین درآمد و در محراب عبادتش پیچید امام را هراسى در دل پیدا نشد و باو توجهى ننمود شروع کرد با نیشهاى خود سر انگشتان امام را گاز میگرفت و نیش میزد باز باو توجه نکرد و پایش را بر نمیداشت هیچ شک و اشتباه در نماز و قرآنش پیش نیامد.

در این موقع از آسمان شهاب آتش زائى بر شیطان فرود آمد همین که این شهاب بدید فریادى زد و بصورت اولى خود کنار على بن الحسین ایستاد، گفت یا على بن الحسین تو سرور عبادت‏کنندگانى چنانچه نام گرفته‏اى من شیطانم بخدا قسم عبادت پیمبران از پدرت آدم تا زمان ترا دیده‏ام کسى را چون تو عابد نیافته‏ام شیطان رفت امام همان طور مشغول نماز خود بود و سخن شیطان‏ او را از نماز باز نمیداشت تا نمازش تمام شد.

زندگانى امام سجاد(ع)، ترجمه بحار الأنوار ،ص:45