یا صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف ادرکنی.
با کوله باری از ایمان و معرفت بازگشتیم . . .
از دیار عاشقان و حرم دلدادگان بازگشتم . . .
با ایمان و امید و عشق بینهایت بازگشتیم . . .
بارگناهانمان را زمین گذاشتیم و بازگشتیم . . .
آقای ما، امام ما، عزیزتر از جان های ما، جدتان بر ما لطف کردند و قطره اشکی از دیدگانمان جاری شد، شما نیز بر ما ترحمی بفرمایید، تا این قطره اشک جاری بماند و خشک نشود.
هجرانتان شیرین است، اما سخت . . .
کاش شود بر این هجران منتظر بمانیم و به عشق وصال و دیدار یار دست یابیم.
کاش شود این عشق در سینه مان، چنان ریشه کند که حتی اگر سیلاب کفر نیز جاری شد، بر عشق و بر ایمانمان استوار بمانیم.
همه اش بر لطف طبیبانه و دلوسوزانه شما میسر است.
آقا جان، بر ما ترحمی فرما . . .
با ایمان و امید و عشق بینهایت بازگشتیم . . .
بارگناهانمان را زمین گذاشتیم و بازگشتیم . . .
آقای ما، امام ما، عزیزتر از جان های ما، جدتان بر ما لطف کردند و قطره اشکی از دیدگانمان جاری شد، شما نیز بر ما ترحمی بفرمایید، تا این قطره اشک جاری بماند و خشک نشود.
هجرانتان شیرین است، اما سخت . . .
کاش شود بر این هجران منتظر بمانیم و به عشق وصال و دیدار یار دست یابیم.
کاش شود این عشق در سینه مان، چنان ریشه کند که حتی اگر سیلاب کفر نیز جاری شد، بر عشق و بر ایمانمان استوار بمانیم.
همه اش بر لطف طبیبانه و دلوسوزانه شما میسر است.
آقا جان، بر ما ترحمی فرما . . .
