حق مشورت کننده...
وَ أَمَّا حَقُّ الْمُسْتَشِیرِ فَإِنْ حَضَرَکَ لَهُ وَجْهُ رَأْیٍ جَهَدْتَ لَهُ فِی النَّصِیحَةِ وَ أَشَرْتَ عَلَیْهِ بِمَا تَعْلَمُ أَنَّکَ لَوْ کُنْتَ مَکَانَهُ عَمِلْتَ بِهِ وَ ذَلِکَ لِیَکُنْ مِنْکَ فِی رَحْمَةٍ وَ لِینٍ فَإِنَّ اللِّینَ یُؤْنِسُ الْوَحْشَةَ وَ إِنَّ الْغِلَظَ یُوحِشُ مَوْضِعَ الْأُنْسِ وَ إِنْ لَمْ یَحْضُرْکَ لَهُ رَأْیٌ وَ عَرَفْتَ لَهُ مَنْ تَثِقُ بِرَأْیِهِ وَ تَرْضَى بِهِ لِنَفْسِکَ دَلَلْتَهُ عَلَیْهِ وَ أَرْشَدْتَهُ إِلَیْهِ فَکُنْتَ لَمْ تَأْلُهُ خَیْراً وَ لَمْ تَدَّخِرْهُ نُصْحاً وَ لَا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ.(تحف العقول؛ ص269)
حق مشورت کننده این است که اگر رأى صحیحى دارى در خیر خواهیش بکوشى، و کارى را که اگر تو بجاى او بودى مىکردى، به او بنمائى، البته با مهربانى و ملایمت که نرمش، وحشت را بزداید و خشونت وحشت زاید، و اگر رأى و نظرى ندارى، و کسى را که به رأیش اعتماد دارى و براى خود مىپسندى سراغ دارى به او راهنمائى و ارشادش کنى تا در خیر خواهیش کوتاهى و در نصیحتش فرو گذار نکرده باشى، و لا حول و لا قوة الا باللَّه. (ترجمه جنتى؛ ص423)
