حق خداى بزرگ...

حَقُّ اللَّهِ الْأَکْبَرُ فَإِنَّکَ تَعْبُدُهُ لَا تُشْرِکُ بِهِ شَیْئاً فَإِذَا فَعَلْتَ ذَلِکَ بِإِخْلَاصٍ جَعَلَ لَکَ عَلَى نَفْسِهِ أَنْ یَکْفِیَکَ أَمْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ یَحْفَظَ لَکَ مَا تُحِبُّ مِنْهَا. (تحف العقول؛ ص256)

اما حق خداى بزرگ این است که او را بپرستى و چیزى را با او شریک نسازى، چون با اخلاص چنین کنى، خدا تعهد کرده کار دنیا و آخرتت را کفایت کند، و آنچه از دنیا دوست دارى برایت نگه دارد. (ترجمه جنتى؛ ص407)