گریه همیشگى امام سجّاد علیه السّلام در سوگ حسین علیه السّلام و شهیدان‏ . . .

اى شنونده مصائب حسین علیه السّلام! در مورد مصائب جانگداز آن حضرت و عزیزانش، در همان راهى که پیشوایان از حاملان قرآن پیمودند، حرکت کن، در مورد مولاى ما امام سجّاد علیه السّلام نقل شده که آن حضرت با آن همه حلم و تحمّل وصف‏ناپذیر، بر این مصائب جگرسوز و فاجعه غمبار، بسیار مى‏گریست، چنان که از امام صادق علیه السّلام نقل شده فرمود:

انّ زین العابدین علیه السّلام بکى على ابیه اربعین سنة، صائما نهاره، و قائما لیله‏...، همانا امام سجّاد علیه السّلام براى مصائب پدرش، چهل سال گریه کرد که روزهایش را روزه گرفت و شبهایش را با عبادت به سر مى‏آورد.

هر گاه وقت افطار مى‏شد، خدمتکار خانه آب و غذاى آن حضرت را مى‏آورد و نزد او مى‏نهاد و مى‏گفت: «اى مولاى من بخور.»

امام سجّاد علیه السّلام مى‏فرمود: قتل ابن رسول اللَّه جائعا، قتل ابن رسول اللَّه عطشانا، پسر رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله و سلم گرسنه کشته شد، پسر رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله و سلم تشنه کشته شد.

این جمله‏ها را پیوسته تکرار مى‏کرد و مى‏گریست تا اینکه غذایش از اشکهاى چشمش‏تر مى‏شد، و همچنین آب آشامیدنى آن حضرت با اشک چشمانش مخلوط مى‏شد، و حال او این گونه بود تا به لقاء اللَّه پیوست‏.

منبع: غم‏نامه کربلا، ص227